Wyrok Sądu Odwoławczego

III K 123/23

 

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

 

dnia 22 marca 2024 roku

 

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Anna Kowalska

SSO Jan Nowak

SSO Maria Zielińska (spr.)

Protokolant sekr. sąd. Piotr Wiśniewski

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Warszawie Adama Malinowskiego

 

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2024 roku

sprawy Jana Brzozowskiego

oskarżonego z art. 242 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego od wyroku Sądu Rejonowego w Warszawie z

dnia 15 stycznia 2024 roku II K 456/23

 

1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że wymierza oskarżonemu Janowi Brzozowskiemu

karę dziesięciu (10) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując go do wykonywania

nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne na rzecz Gminy Warszawa w wymiarze

trzydziestu (30) godzin w stosunku miesięcznym

2. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów za obie instancje, w tym

wymierza mu opłatę w kwocie 300 zł.

 

SSO Anna Kowalska        SSO Jan Nowak       SSO Maria Zielińska

 

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 stycznia 2024 roku Sąd Rejonowy w Warszawie uznał Jana Brzozowskiego

za winnego tego, że w okresie od dnia 10 listopada 2023 roku do 15 listopada 2023 roku w Warszawie

korzystając z zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego w postaci przepustki nr ZK/123/2023

wystawionej na okres od dnia 10 listopada 2023 roku do dnia 12 listopada 2023 roku nie powrócił bez

usprawiedliwionej przyczyny do zakładu karnego, tj. przestępstwa z art. 242 § 2 k.k. i za ten

występek wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności a nadto zwolnił oskarżonego

od ponoszenia kosztów postępowania i nie wymierzył mu opłaty.

Apelację od powyższego orzeczenia złożył sam oskarżony, który w trakcie rozprawy

odwoławczej wskazał ponownie, że uważa, ze orzeczona wobec niego kara jest zbyt surowa.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje:

Apelacja oskarżonego okazała się zasadna.

Na wstępie należy wskazać, że w ocenie Sądu Odwoławczego - Sąd I instancji

właściwie, wszechstronnie i wnikliwie rozważył wszystkie dowody i okoliczności ujawnione

w toku zarówno postępowania przygotowawczego jak i jurysdykcyjnego. Na ich podstawie

dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych oraz trafnie przypisał sprawstwo jak i winę

oskarżonego. Sporządzone przez Sąd I instancji uzasadnienie wyroku czyni w pełni zadość

wymogom określonym w art. 424 k.p.k., wskazując jakie fakty i jakie zgromadzone w

sprawie dowody Sąd uznał za udowodnione, a jakim takiegoż przymiotu odmówił. Sąd

Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przedstawił logiczny i spójny stan faktyczny

potwierdzony przez zebrany w sprawie materiał dowodowy, a zwłaszcza zeznania świadka,

wyjaśnienia samego oskarżonego, a także dokumenty dotyczące udzielonej przepustki i

niepowrócenia do zakładu karnego w należytym terminie.

Stwierdzić tu trzeba, że Sąd Okręgowy w pełni podzielił argumentację Sądu I instancji

co do powodów, które sprawiły, że Sąd ten przyjął, iż oskarżony miał świadomość, że miał

obowiązek powrócić z przepustki w dniu 12 listopada 2023 roku. Podkreślenia wymaga wskazanie, że

oskarżony kilkakrotnie wcześniej już korzystał z przepustek na opuszczenie zakładu karnego,

a nadto w warunkach izolacji spędził niemal 1/3 część swojego życia. Przeto Jan Brzozowski

musiał wiedzieć kiedy i w jaki sposób ma powrócić do zakładu karnego. W związku z tym

wina oskarżonego w zakresie popełnienia przestępstwa z art. 242 § 2 k.k. nie budzi żadnych

wątpliwości Sądu Okręgowego.

Natomiast co do wymierzonej oskarżonemu kary, to Sąd Odwoławczy podzielił tu

stwierdzenie oskarżonego, że wymierzona mu kara jest zbyt surowa i w konsekwencji zmienił

rodzaj kary wymierzając oskarżonemu karę wolnościową 10 miesięcy ograniczenia wolności

zobowiązując go do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na rzecz Gminy Warszawa

w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Kodeks karny w katalogu kar przewiduje pewną ich gradację wskazując, iż kara

pozbawienia wolności winna być stosowana wtedy, gdy inne kary nie przyniosą żadnych

efektów wychowawczych wobec oskarżonego i efektów w zakresie prewencji ogólnej. W

niniejszej sprawie Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu karę pozbawienia wolności, ale

dość ogólnikowo wskazał, że przesłanką wymierzenia takiej kary była wysoka szkodliwość

społeczna tego czynu przejawiająca się w nagminności tego typu przestępstw a nadto, że

oskarżony korzystał już wcześniej z dobrodziejstw warunkowego zawieszenia wykonania

kary, które nie spełniły swoich celów. Nie można tej argumentacji Sądu Rejonowego nic

zarzucić, albowiem przestępstwa te są rzeczywiście plagą, jednakże należy pamiętać, że kara

powinna też spełniać wymogi prewencji indywidualnej, a więc wpływać na zmianę

zachowania oskarżonego tak, że w przyszłości nie popełni on ponownie przestępstw.

Podkreślić tu należy, że nie zawsze kara najsurowsza przyniesie najlepsze skutki

wychowawcze i, zdaniem Sądu Okręgowego, właśnie tak jest w niniejszej sprawie. Biorąc

pod uwagę niekaralność oskarżonego za przestępstwa podobne i brak przesłanek

przemawiających za przyjęciem, że oskarżony jest osobą zdemoralizowaną sad Okręgowy

uznał, że o wiele lepsze skutki wychowawcze przyniesie wymierzenie oskarżonemu kary

ograniczenia wolności wraz ze zobowiązaniem do wykonywania nieodpłatnej pracy na rzecz

Gminy Warszawa. Kara ograniczenia wolności będzie dla oskarżonego związana z określoną

dolegliwością wykonywania pracy społecznej i to na rzecz lokalnej społeczności, w której

oskarżony zamieszkuje, a wiec także przyniesie efekty w zakresie prewencji ogólnej ukazując

społeczeństwu, że naruszenie porządku prawnego spotkać się zawsze musi z reakcją Państwa

i wymierzeniem przestępcy sprawiedliwej kary. Sąd Okręgowy wziął także pod uwagę

określając rodzaj kary fakt, że oskarżony przed osadzeniem był bezrobotny i wykonywał

jedynie prace dorywcze, co niewątpliwie sprawia, że kara ograniczenia wolności ze

zobowiązaniem do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne, jest w

tym momencie najbardziej optymalnym w swej dolegliwości środkiem, który może

doprowadzić do powstrzymania się oskarżonego od popełniania w przyszłości kolejnych

przestępstw, a więc spowoduje, że najważniejszy cel kary zostanie osiągnięty, a jednocześnie

oskarżony otrzyma sprawiedliwą odpłatę za swój czyn. W tym miejscu zaznaczyć należy, że

nieaktualna jest argumentacja Sądu I instancji, z której wynika brak możliwości orzeczenia

kary wolnościowej z uwagi na pobyt oskarżonego w zakładzie karnym. Aktualnie Jan

Brzozowski korzysta z warunkowego przedterminowego zwolnienia i w chwili obecnej kara

wolnościowa w postaci ograniczenia wolności z całą pewnością pomoże mu wdrożyć się do

przestrzegania porządku prawnego i społecznego i spowoduje, że stanie się on pełnoprawnym

obywatelem.

Wobec powyższych rozważań Sąd Okręgowy uznał, iż to właśnie kara ograniczenia

wolności w podanym powyżej wymiarze będzie spełniać wszystkie dyrektywy sędziowskiego

wymiaru kary przewidziane w art. 53 k.k., a przede wszystkim spełniać będzie cele zarówno

w zakresie prewencji ogólnej jak i szczególnej zmieniając postawę oskarżonego wskazując,

że popełnianie przestępstw jest nieopłacalne, a także wpłynie na zachowanie innych osób,

które dowiedzą się o wymierzonej oskarżonemu karze.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 627 k.p.k., i art. 3 ust. 1 i art. 2 ust. 1 pkt 3

ustawy o opłatach w sprawach karnych.

 

SSO Anna Kowalska       SSO Jan Nowak       SSO Maria Zielińska