Postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia

Sygn. akt I 1 C 123/23

POSTANOWIENIE

15 marca 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Kowalska

Ławnicy: Jan Nowak, Maria Wiśniewska

Protokolant: sek. sąd. Katarzyna Zielińska

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2024 r. w Warszawie, na rozprawie

sprawy z powództwa Joanny Malinowskiej

przeciwko Piotrowi Malinowskiemu

o rozwód (w przedmiocie wniosku powódki o udzielenie zabezpieczenia)

postanawia:

wniosek oddalić.

/-/Katarzyna Zielińska /-/SSO Anna Kowalska /-/Jan Nowak

UZASADNIENIE

Powódka złożyła do Sądu Okręgowego w Warszawie wniosek o udzielenie zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia na utrzymanie powódki kwoty po 2500 złotych miesięcznie płatnej z góry do 10 dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia płatności którejkolwiek z rat na czas trwania niniejszego postępowania (k. 5).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Jak wynika z dokumentów złożonych do akt sprawy, strony zawarły związek małżeński w dniu 15 maja 2010 r. i ze związku tego mają jedno małoletnie dziecko - syna Jakuba Malinowskiego, urodzonego w dniu 22 lutego 2012 r. w Warszawie.

Pozwany Piotr Malinowski jest obecnie zatrudniony na stanowisku kierownika działu sprzedaży w firmie "XYZ Sp. z o.o." w Warszawie. Z tego tytułu pozwany uzyskuje miesięczne zarobki w wysokości około 7000 zł (opinia z zakładu pracy - k. 35, PIT-36 - k. 36). Powódka od 5 lat prowadzi działalność gospodarczą w postaci sklepu internetowego z odzieżą. Jak wynika z treści pisma procesowego złożonego przez pełnomocnika powódki na rozprawie w dniu 1 marca 2024 r., powyższa działalność gospodarcza nie przynosi zysków, a jedynie straty. Na potwierdzenie powyższej okoliczności powódka przedstawiła PIT-36 za rok 2023 (k. 40).

Powódka w piśmie procesowym z dnia 15 lutego 2024 r. wskazała, że na ponoszone przez nią miesięczne wydatki składają się: czynsz - 1500 zł, media - 500 zł, jedzenie - 1000 zł, ubrania - około 300 zł, leki - 200 zł, dojazd - 150 zł (powyższą kwotę powódka podzieliła na siebie i małoletniego syna, wskazując kwotę w wysokości 75 zł miesięcznie), rozrywka - 350 zł. Łączna suma wydatków ponoszonych przez powódkę daje kwotę 4000 zł miesięcznie (k. 10).

Odnosząc się do podstawy prawnej udzielenia zabezpieczenia w niniejszej sprawie stwierdzić należy, że w obecnym stanie prawnym stanowią ją przepisy ogólne dotyczące postępowania zabezpieczającego uregulowane w kodeksie postępowania cywilnego w związku z art. 60 k.r. i o. Wobec uchylenia art. 730¹ k.p.c. nie ma obecnie możliwości udzielania zabezpieczenia roszczenia powódki o alimenty na jej rzecz w oparciu o treść art. 60 k.r. i o. (vide: postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2023 r., I ACa 123/22).

Zgodnie z treścią art. 753 § 1 k.p.c. w sprawach o alimenty zabezpieczenie może polegać na zobowiązaniu obowiązanego do zapłaty uprawnionemu jednorazowo albo okresowo określonej sumy pieniężnej. W sprawach tych podstawą zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia. Celem zabezpieczenia w tym przypadku jest natychmiastowe dostarczenie uprawnionemu środków utrzymania. W tym miejscu stwierdzić należy, że w piśmie procesowym z dnia 15 stycznia 2024 r. wraz z wnioskiem o zabezpieczenie powódka wniosła o orzeczenie rozwodu z wyłącznej winy męża, a także o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kwoty po 2500 złotych miesięcznie (k. 1). Tym samym powódka zgłosiła roszczenie, którego zabezpieczenia żąda w w/w wniosku.

W celu oceny zasadności udzielenia zabezpieczenia należy dokonać analizy przesłanek ukonstytuowanych w treści art. 60 k.r. i o. w zw. z art. 730 k.p.c. Zatem należy zbadać, czy uprawniona na obecnym etapie postępowania uprawdopodobniła okoliczności, że pozwany choćby w części ponosi winę za rozkład pożycia małżonków oraz że powódka pozostaje w niedostatku (art. 60 § 1 k.r.i o.) bądź że pozwany ponosi wyłączną winę rozkładu pożycia a rozwód pociągnie za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej uprawnionej (art. 60 § 2 k.r.i o.). Po ustaleniach dokonanych we wskazanym zakresie należy rozważyć kwestię możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego.

Odnosząc się do powyższych wywodów stwierdzić należy, iż w niniejszym stanie faktycznym w pierwszej kolejności należy zastanowić się, czy powódka spełnia przesłanki określone w art. 60 § 1 k.r. i o., a mianowicie czy znajduje się w niedostatku i czy pozwany choćby w części ponosi winę za rozkład pożycia małżeńskiego. Zgodnie z twierdzeniami powódki zawartymi we wniosku o udzielenie zabezpieczenia, działalność gospodarcza powódki nie przynosi żadnych dochodów, a wręcz przynosi straty. W ocenie Sądu deklarowana przez powódkę wysokość osiąganych dochodów nie jest wiarygodna. Jak wynika z dokumentów załączonych do akt sprawy, a mianowicie z zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2023, powódka osiągnęła przychód roczny z tytułu sprzedaży internetowej w wysokości jedynie 10000 złotych, natomiast wysokość poniesionej straty wyniosła 5000 złotych. Okoliczności, że powódka nie osiąga miesięcznie żadnych dochodów, zaprzecza m. in. fakt ponoszonych przez nią miesięcznych wydatków z tytułu zakupów odzieżowych na łączną kwotę 300 złotych (k. 10). Nadto powódka jest zobowiązana z tytułu roszczenia alimentacyjnego względem małoletniego syna w wysokości 1000 złotych miesięcznie (k. 25). Dodatkowo na potwierdzenie swoich miesięcznych wydatków powódka przedłożyła do akt niniejszej sprawy stosowne rachunki (k. 15). Z przedłożonych rachunków wynikają z kolei częste wizyty powódki w galeriach handlowych takich jak m. in. Arkadia, Złote Tarasy, Galeria Mokotów. Powyższe zaprzecza okoliczności, jakoby powódka nie posiadała żadnych środków finansowych i znajdowała się w niedostatku. W ocenie Sądu wysokość deklarowanych dochodów, a właściwie strat, nie stanowi jeszcze o faktycznych, czy realnych możliwościach zarobkowych czy majątkowych. W judykaturze i doktrynie uznaje się, że niedostatek, w jakim znalazła się dana osoba, nie będzie usprawiedliwiał przyznania jej świadczeń alimentacyjnych, jeżeli dotyczy sytuacji, kiedy dana osoba nie podejmuje pracy pomimo zdolności do jej podjęcia. Powódka jest osobą młodą, w stosunku do której nie występują żadne przeciwwskazania co do podjęcia pracy zarobkowej. W związku z tym, iż, jak twierdzi powódka, prowadzona przez nią działalność gospodarcza przynosi wyłącznie straty, powódka powinna podjąć jakiekolwiek starania w kierunku zdobycia innej pracy zarobkowej. W związku z powyższym zdaniem Sądu powódka nie uprawdopodobniła powyższej przesłanki wynikającej z art. 60 § 1 k.r. i o.

Przed dokonaniem dokładnej analizy przesłanek z art. 60 § 2 k.r. i o. podnieść należy, że na obecnym etapie postępowania zgromadzony w nim materiał dowodowy opiera się głównie na stanowiskach i twierdzeniach stron zaprezentowanych w treści złożonych przez nie pism procesowych oraz zeznaniach świadka Krzysztofa Nowaka złożonych na rozprawie w dniu 1 marca 2024 r. k. 50).

W tym miejscu wskazać należy, że powódka wnosi o orzeczenie rozwodu z wyłącznej winy pozwanego, natomiast pozwany wnosi o orzeczenie rozwodu z wyłącznej winy powódki. Na okoliczności rozkładu pożycia małżeńskiego zarówno strona powodowa, jak i pozwana wypowiadała się w treści złożonych pism procesowych. Pozwany przedstawił również materiał dowodowy w postaci bilingów z sieci komórkowej Orange oraz wydruków korespondencji e-mail z portalu wp.pl wraz z dokumentacją zdjęciową. Do akt sprawy zostało załączone również pismo Anny Wiśniewskiej, matki powódki, a jednocześnie babci małoletniego (k. 60). Na rozprawie w dniu 1 marca 2024 r. został przeprowadzony dowód z przesłuchania świadka Tomasza Malinowskiego - brata pozwanego. W piśmie procesowym z dnia 15 lutego 2024 r. powódka wniosła o przeprowadzenie dowodu ze wskazanych przez siebie świadków na potwierdzenie okoliczności, iż to pozwany ponosi wyłączną winę w rozkładzie pożycia małżeńskiego. Z kolei pozwany w piśmie procesowym z dnia 20 lutego 2024 r. wniósł o przeprowadzenie kolejnego dowodu ze wskazanych przez siebie świadków na potwierdzenie okoliczności, iż to powódka ponosi wyłączną winę w rozkładzie pożycia małżeńskiego. W takiej sytuacji uznać należy, że nie zostało na obecnym etapie postępowania uprawdopodobnione, że wyłączną winę za rozkład pożycia ponosi pozwany. Zatem nie została spełniona pierwsza z przesłanek wskazanych w art. 60 § 2 k.r. i o. Ponadto na tym etapie postępowania nie można również stwierdzić, w jakiej części każdy z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia małżeńskiego. Odnosząc się do drugiej przesłanki wskazanej w treści cytowanego przepisu wskazać należy, że uprawniona nie udowodniła, iż od czasu rozkładu pożycia pomiędzy małżonkami jej sytuacja uległa istotnemu pogorszeniu. We wniosku o zabezpieczenie powódka nie wykazała bowiem różnicy pomiędzy dochodem, jaki osiągała w czasach małżeńskich, a dochodem, jaki osiąga obecnie, poprzez załączenie stosownych dokumentów. Zważyć też należy, że z konstrukcji art. 60 § 2 k.r. i o. wynika, że pogorszenie sytuacji materialnej uprawnionego małżonka winno być "istotne". Powódka nie uprawdopodobniła powyższej przesłanki, albowiem z całokształtu materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie nie wynika, jaki był poziom życia małżonków przed rozkładem pożycia i na czym dokładnie polega pogorszenie sytuacji materialnej powódki. Powódka nie wskazała też, w jakich częściach strony partycypowały w wydatkach w czasie, gdy mieszkały razem i wspólnie prowadziły gospodarstwo domowe. W zebranym materiale dowodowym brak jest również danych dotyczących aktualnych wydatków pozwanego, za wyjątkiem opłat, jakie ponosi z tytułu wynajmu mieszkania. Stąd też, nie jest możliwa pełna i rzetelna ocena sytuacji materialnej pozwanego, a przez to jego możliwości finansowych.

Z tych względów, z mocy powołanych wyżej przepisów, orzeczono jak na wstępie, uznając wniosek powódki za nieuprawniony, a co najmniej przedwczesny na obecnym etapie postępowania.

/-/ SSO Anna Kowalska

Zarządzenie:

1. Odnotować w rep. C;

2. Odpis postanowienia (bez uzasadnienia) doręczyć pełnomocnikowi powódki.

/-/ SSO Anna Kowalska